TOTUS TUUS, MARIA !

HERKEN DE TEKENEN VAN DE TIJD

Oproep van de Heilige Maagd Maria aan alle zielen
tot redding van samenleving en Kerk

Gods Heilsplan blijkt in een beslissende fase te zijn gekomen. God stuurt reeds zeer lange tijd de Moeder van Zijn Zoon tot de zielen om op te roepen tot een diepgaande ommekeer in denken, voelen en handelen.

In de verkondiging van Maria als Meesteres van alle zielen blijkt God Zich tot doel te hebben gesteld, de zielen terug te voeren naar Zijn Eeuwige Waarheid, die van alle tijden is doch die door de eeuwen heen steeds verder naar mensenmaat is 'aangepast'.

Zoals uit de onderrichtingen van de Meesteres van alle zielen blijkt, heeft het leven op aarde voor God slechts twee doelstellingen:

1. de heiliging van elke individuele ziel. De Hemelse Koningin spreekt in dit verband over de voltooiing van de Verlossingswerken van Christus in de individuele ziel, en over Haar opdracht om elke ziel terug te voeren naar de staat van heiligheid die de ziel bezat vóór de erfzonde;

2. de voltooiing van Gods Heilsplan via de bijdragen vanwege alle individuele zielen, met als uiteindelijk doel de grondvesting van Gods Rijk van Liefde en Vrede op aarde (de absolute voltooiing van de Vrede van Christus in elke individuele ziel).

De zin van elk mensenleven bestaat slechts uit een volhardende, levenslange inspanning om deze beide doelstellingen te verwezenlijken.

De menselijke samenleving is door de eeuwen heen steeds minder op de verwezenlijking van deze doelstellingen, en steeds méér op de bevrediging van wereldse behoeften georiënteerd, zodat van eeuw tot eeuw God minder en de mens meer centraal staat. Alle denken, voelen en handelen dat deze ontwikkeling in het leven heeft geroepen en haar steeds meer beklemtoont, wordt door de Meesteres van alle zielen aangeduid als modernisme. In Stormschrift 49 definieerde Maria modernisme als "De neiging tot het instellen van eigen voorschriften die afwijken van de oorspronkelijke Wet van God. Modernisme is het geloof dat de wereld verbeterd moet worden door het veranderen van de oude, traditionele waarden".

De grote, gevaarlijke dwaling schuilt hier in de hoogmoedige overtuiging van de mens dat hij Gods Wijsheid moet, mag en kan bekritiseren en 'verbeteren'.

Het modernisme woekert als een kanker in de hele samenleving, en tast eveneens dieper en dieper de Kerk van Christus aan. Alle oorspronkelijke waarden in ritus, liturgie, teksten, gebruiken, zelfs in de omgang met de heilige Sacramenten en in het gedrag van de zielen ten aanzien van al het sacrale worden 'aangepast'. Al het sacrale wordt aangepast aan de normen van de maatschappij met al haar verwrongen denken waarin God reeds eeuwenlang steeds dieper op het achterplan wordt geschoven. Zo wordt niet meer de samenleving (en dus de zielen) op Gods onveranderlijke Wijsheid en Waarheid gericht, maar worden Gods Wijsheid en Waarheid 'aangepast' aan de voortdurend veranderende grillen van het denken en verlangen in de samenleving en in de zielen.

De mens is hierdoor bezig, samenleving en Kerk meer en meer van al het sacrale te beroven, en de ware bron van bezieling (Gods Eeuwige Wijsheid) stap voor stap te vervangen door menselijke, wereldse 'wijsheid' als nieuwe bron van inspiratie.

De Meesteres van alle zielen roept er de zielen met de allergrootste aandrang toe op, zich ervan bewust te worden dat de mens niet bezig is, de Kerk naar een 'nieuwe bloei' te leiden, doch haar systematisch uit te leveren aan de listen van de duivel. De satan is reeds heel lang bezig, de samenleving via het gif van allerlei 'vernieuwingen' te verzieken met ontelbare vormen van zijn virus van goddeloosheid, en zielen massaal te verblinden voor de vreselijke gevaren die hierachter schuil gaan. Slechts enkele voorbeelden:

• De satan manipuleert sedert vele eeuwen het denken van zielen zodanig, dat zij nog slechts datgene willen aannemen, wat met het verstand 'bewezen' en/of door de zintuigen waargenomen kan worden.
  De Meesteres van alle zielen wijst met de grootste nadruk op het gevaar van deze houding, daar ruim negentig procent van Gods werkelijkheid voor de mensenzielen totnogtoe onbekend en niet waarneembaar is. Tot deze ruim negentig procent behoren al het sacrale en alle Goddelijke Mysteries. Bijgevolg worden deze laatste systematisch uit het denk- en gevoelsleven verbannen, en worden alle zielen ontmoedigd om God en alle tekenen van Zijn werking nog langer in hun leven toe te laten. Via ontelbare wegen wordt getracht, de oorspronkelijke fundamenten van het ene ware Geloof en van de Kerk te vervangen: Steeds levendiger worden de oproepen om niet langer God en Zijn Heilsplan als fundering van de Kerk te beschouwen, doch de mens en zijn wereldse noden.
  Doordat de mens zozeer wordt verblind dat zijn waarneming zich doorgaans tot datgene beperkt wat zijn zintuigen vaststellen, en zijn hart niets meer waarneemt van die enorme werkelijkheid 'boven ons', is het materialisme de leidende levenshouding. De logische gevolgen zijn zelfzucht, hebzucht, en de dood van de Liefde tot God en tot alle medeschepselen (mens, dier en natuur): Gods Werken worden niet als Gods Werken herkend, doch als verworvenheden, vanzelfsprekende rechten die slechts dienen tot ongeordende en onbegrensde bevrediging van de eigen behoeften.

• De satan inspireert tot de uitbanning van alle tekenen en effecten van het christendom uit de samenleving. De hele christelijke moraal wordt aangevallen als de grote bron van vrijheidsberoving. Het vrijzinnig, liberaal denken spiegelt de zielen een maximale 'vrijheid' voor, die hen in werkelijkheid een eeuwigdurende kerker bouwt. De zielen worden 'bevrijd' van elke 'remming' vanwege het christelijk denken. Concreet betekent dit een bevrijding uit de 'tirannie' van het geweten, van het zondebesef, van het bewustzijn dat de mens zijn heiliging moet bewerken via de aanvaarding van beproevingen.
  Het christelijk denken met zijn beklemtoning van de heiligheid als enige ware vrijheid (vrijheid jegens de macht van het kwaad, jegens de tirannie van de eigen verleidbaarheden), wordt vervangen door een bestreving van de hoogste mate van genot en eigenbelang. De regels van de christelijke deugd worden beschouwd als hinderpalen in de persoonlijke ontplooiing, en zoveel mogelijk buiten werking gesteld. Afspraken worden niet meer nagekomen, A beschouwt B als een last, een concurrent, in bepaalde gevallen zelfs als een rustverstoorder die A eraan herinnert dat deze God uit zijn leven heeft verbannen.
  De gevolgen van deze ontwikkelingen voor onze samenleving zijn verschrikkelijk, en verwoesten haar op duizenden punten tegelijkertijd. Alle Liefde wordt onwerkzaam gemaakt. Aangezien de Liefde de essentie van het Ware Leven is, wordt de samenleving ten prooi gegeven aan de doodstrijd waarvan wij nu getuige zijn.
  Maria wijst op het enorme, door zeer velen niet herkende, gevaar van liberaal denken in de Kerk, met 'bevrijding' uit de traditie en allerlei aanpassingen aan liturgie, in de omgang met de sacramenten, en met verlamming van het zondebesef (met als gevolg onder meer een voortschrijdende onderwaardering van de Biecht).
  De Hemelse Koningin wijst eveneens op het door velen zwaar miskende gevaar van het oproepen tot volledige liberalisering binnen de kerkelijke structuren met de woekering van de inbreng van leken, afschaffing van het celibaat, vrouwelijke priesters enz. De Moeder Gods waarschuwt ervoor, hoezeer dergelijke ontwikkelingen de Kerk van Haar Zoon aan de listen van de satan uitleveren. Hoe verder het modernisme de Kerk uit haar aloude traditie wegrukt, des te meer verliest de Kerk haar sacraal karakter en haar aantrekkingskracht. Hoe kan een Kerk die het bestaan en de Werken van God niet langer voelbaar vertegenwoordigt, de samenleving tot Licht zijn? De kern van de ziel, haar heilige kiem uit Gods hand, zoekt in de Kerk niet de mens, maar Christus, niet de vergankelijke wereldse verwarring, maar de Eeuwige Wijsheid, Gods geborgenheid, en Zijn Licht van Liefde en Hoop.

• De satan inspireert ontelbare zielen tot hardnekkige kritiek tegen elk woord dat zielen voor de volheid van Gods Waarheid kan helpen ontsluiten. Tot de voornaamste doelstellingen van de Meesteres van alle zielen behoort de onderrichting van de zielen in de Wetenschap van het Goddelijk Leven, die de zielen tot verdieping van hun inzicht in de volheid van Gods Waarheid en in de mysteries van het zielenleven wil brengen.
  Via de Wetenschap van het Goddelijk Leven wil Maria (wil God) alle onwaarheden, alle leugens, alle strategieën ontmaskeren, die de satan doorheen de eeuwen in de wereld, in het menselijk denken, in de samenleving heeft gebracht, opdat de zielen uit hun verblinding en hun dwaalgedachten en dwaalvoorstellingen mogen worden bevrijd, de echte waarde van het traditioneel christelijk gedachtegoed mogen herontdekken en mogen leren zien, waar de satan in maatschappij en Kerk mee bezig is.
  Omdat deze strategie van bewustmaking vanwege de Meesteres van alle zielen, voor de werken en manipulaties der duisternis het grootst mogelijke gevaar betekent, is het verzet vanwege de duisternis, die zich daartoe van vele verblinde zielen bedient, even vinnig als hardnekkig. Elk Hemels woord dat zielen naar bewustwording over de volheid van de Waarheid kan brengen, is voor de satan een aanstoot.

• De satan beïnvloedt alle ontwikkelingen in de samenleving zodanig dat deze zoveel mogelijk van zijn eigen geest doordrongen zouden zijn. Hierdoor poogt hij de samenleving in al haar geledingen systematisch in dienst van zijn werken van duisternis te stellen en van God en alle Hemels denken weg te leiden. Het louter werelds denken wordt volledig centraal gesteld.
  Op alle punten is de samenleving ten prooi aan tegenstrijdigheden, chaos en verwarring, opdat zoveel mogelijk zielen alle houvast zouden verliezen. Hierdoor wordt alles onzeker, alle Geloof wordt ondermijnd, steeds méér zielen zijn ervan overtuigd dat God niet bestaat, en indien toch, dat Hij Zich al zeker niet om de mensheid bekommert en zelfs wreedaardig is. De Wet van Liefde en Verlossing wordt totaal verkeerd uitgelegd en begrepen. Alle ongemak wordt tot een mensonwaardige schande verklaard, en de mensheid geeft meer en meer toe aan de verleiding om 'nieuwe oplossingen voor de problemen van het leven' te vinden. Deze 'oplossingen' sluiten systematisch God, Zijn Plannen en de noodzaak om hieraan mee te werken uit, en verheffen de mens en zijn ontelbare vergankelijke behoeften tot een afgod die aanbeden moet worden.
  De mens krijgt de indruk dat hij niet meer op God kan rekenen, dus verheft hij zichzelf en zijn eigen noden tot middelpunt van al zijn denken, handelen en bestreven. God leeft steeds minder in geest en hart van steeds méér zielen. Zo ontstaat ook de vatbaarheid voor alle modernisme in de Kerk, met liturgie en vieringen op mensenmaat, verandering en inkorting van sacrale teksten, de eerder aangehaalde liberalisering, de voortschrijdende ontheiliging van de Sacramenten in de harten, en ontelbare vormen van afleiding van de aandacht naar de mens en menselijke activiteit tijdens de Misvieringen, teneinde de ingetogen eenheid met God in de harten onmogelijk te maken. Dit alles draagt de handtekening van de satan, die zich kenmerkt door verzet tegen Gods Wetten.
  In deze lijn liggen de ontelbare individuele beslissingen binnen de Kerk waardoor tegen de bedoelingen van de heilige Vader wordt ingegaan. De geschiedenis van de Kerk toont aan in welke buitengewone mate alle modernisme tot bloei is gekomen op de bodem van ongehoorzaamheid jegens Rome, respectievelijk van individuele interpretaties, binnen de Kerk, van beslissingen van Rome. Zo heeft Jezus Zijn Kerk nooit bedoeld.

De Kerk van Christus is de vrucht van de Eeuwige Wijsheid. Gods Eeuwige Wijsheid heeft geen 'vernieuwing' nodig: Zij is onfeilbaar en tijdloos. Zij moet integendeel in haar aloude, diepe wortels herontdekt worden. Hierin ligt de Hemelse logica van de onvermoeibare oproepen van de Meesteres van alle zielen, dat alle zielen alle modernisme in samenleving en Kerk resoluut de rug zouden toekeren en terug zouden keren naar de traditionele waarden. Slechts in de mate waarin dit gebeurt, dus in de mate waarin zielen aan deze oproepen gehoor geven, kunnen de beide doelstellingen van elk mensenleven op aarde verwezenlijkt worden.

Maria verlangt niet dat goede verworvenheden in de ontwikkeling van de samenleving (die zijn er ook) afgeschaft worden, maar wel dat de zielen terug zouden keren naar de moraal en het denken die aanvankelijk bloeiden uit de wortels van de jonge Kerk van Christus in de eerste tijden. In samenleving en Kerk is het hart vervangen door het verstand.

Wat voor Heil kan voortkomen uit een verstand dat niet eens tien procent van Gods werkelijkheid kan vatten, en nog veel minder daarvan waarlijk vermag te doorgronden?

Wat voor Heil kan voortkomen uit een samenleving die alle voelen door denken vervangt, terwijl God Zijn Werken voor ruim negentig procent door het hart, het voelen, voltrekt?

• God spreekt niet tot de zielen door het denkende verstand, doch door het hart. De ziel begrijpt Gods Plannen en Werken en de hele zin van het leven niet met het verstand, doch kan hen slechts in het hart leren aanvoelen.

• Het Goddelijk Leven stroomt niet in de ziel binnen doorheen het verstand, doch doorheen het hart.

• De zielen heiligen zich niet via het verstand, doch via het hart, waar Gods Liefde wordt verwerkt tot bloei van de ziel en wordt omgezet in Werken van Liefde en van deugd.

• Christen is de ziel niet met het verstand, doch louter met het hart, dat richting geeft aan de hele persoonlijke ingesteldheid.

God is almachtig, en aan de door Hem uitgekozen Vertegenwoordigster naar de zielen toe (Maria, de Meesteres van alle zielen), is alle macht gegeven om, op grond van de Verlossingswerken van Jezus Christus, Gods Wet in elke ziel tot voltooiing te brengen. De Hemel wacht echter op ons, zielen, om de ons aangereikte sleutel in het slot van de poorten der genade om te draaien en deze wereld met inbegrip van de Kerk van Christus naar de ware bevrijding uit de listen, valstrikken en werken van de duisternis te leiden.

De Meesteres van alle zielen wijst erop, dat doorheen de geschiedenis der mensheid ontelbare wonderbare interventies van Gods wege door Haar rechtstreekse tussenkomst zijn voltrokken. Zij wijst er eveneens op, dat al deze interventies telkens mogelijk zijn gemaakt door massale gebeden, offers, grootschalige beoefening van de deugd en massale toewijding van mistoestanden aan Haar.

Maria roept ertoe op, dat wij ons aan elkaar zouden sluiten om de talloze onnoemelijke gevaren van het modernisme, zoals deze in deze dagen meer dan ooit aan het licht komen, onder Haar macht te brengen door gebeden, offers, Heilige Missen, aanbidding, toewijding, positieve gedachten en gevoelens, Geloof, Hoop en vertrouwen, eindeloze opgeofferde daden van Liefde jegens God en de hele Schepping, en volhardend werken aan onze eigen heiliging. Deze gesel kan niet worden afgewend door ontmoediging noch door onverschilligheid, wel door een ketting van vertrouwvol gebed en de offerande van ons verlangen:

• dat de zielen zich rond God en Zijn Werken en Plannen zouden verenigen in plaats van hun leven te vergooien aan de leegheid van een goddeloos leven en het najagen van wereldse behoeften;

• dat het sacrale karakter van de Kerk, de eredienst en de omgang met de Sacramenten in de harten hersteld moge worden, zodat Gods Tegenwoordigheid in de Kerk opnieuw waarlijk voelbaar moge worden;

• dat zielen niet langer de problemen van samenleving en Kerk met wereldse 'oplossingen' tegemoet zouden treden, doch met een steeds diepere verworteling van de harten in Gods Wet.

Slechts een diep inzicht in de strategieën en listen van de duivel ten aanzien van de menselijke behoeften en zwakheden, en de vaste wil om louter en alleen te leven tot verheerlijking van God en voor de voltooiing van Zijn Heilsplan, kan de samenleving en de Kerk van Christus terugvoeren naar hun ware heiligheid, en deze wereld bevrijden uit de chaos en de ellende, die uiteindelijk door alle afwijkingen van Gods bedoelingen zijn veroorzaakt.

Myriam, februari 2011